Yakın birinin ölümünden sonra dile gelemeyen duygular. Kayıp sonrasında bir mektup yazsaydı yas yaşayan biri, o nasıl olurdu?
Sadece yanımda olduğunu hissetmeye ihtiyacım var. Ne yapmamı, nasıl yapmamı söylemen, kendimi güçsüz, aciz ve zayıf hissettiriyor. Sadece burada olduğunu, yanımda olduğunu hissetmeye ihtiyacım var. Bulunduğum noktadan ayağa kalkamayacak durumdayım. Hayatın devam ediyor olması umrumda değil.
Şu an üzgün, korkmuş ve güvensiz hissediyorum. Verdiğin öneriler beni daha iyi hissettirmiyor. Ben sadece samimi, içten bir dokunuş bekliyorum. Sadece şu anda benimle olduğunu hissetmeye ihtiyacım var. Böyle olduğunda bu duyguların geçip gitmesi daha kolay olmayacak. Böyle olduğunda bu duygulardan kurtulmamı istediğini değil, bunları yaşarken yanımda olduğunu hissedeceğim. Bunu beni daha güçlü kılması için, daha başarılı kılması için yapmanı beklemiyorum. Yasımı yaşarken bana, duygularıma, kaybıma gösterdiğin şefkate ihtiyacım var. Bunu atlatırken birlikte olduğumuzu, güvende olduğumuzu hissetmeye ihtiyacım var. Tüm renkler solmuş, tüm sesler çekilmiş, tüm isteklerim, heveslerim bitmiş durumda. Bunu sana söyleyebilecek gücüm de yok üstelik. Geçecek demen, önünde bir hayat var demen, ayağa kalkmalısın demen bana iyi gelmiyor. Bundan kurtulmamı beklediğinde, kusurlu olduğumu, eksik olduğumu düşünüyorum. Bu yası tutmaya, zamana ve sana ihtiyacım var. Omzunda ağlamaya, elimi tutmana, yanımda oturmana, üzüntüme, acıma eşlik etmene ihtiyacım var. Kaybım ve acım o kadar büyük ki sana bunları söyleyebilecek gücü bulamıyorum. Senden bir beklentim yok. Çok sonra anlayacağım ki seni kaybetmemek adına, yanımda olman için söyleyebileceğim sözler bunlar olurdu.
Gözlerim bir metre ilerisini göremiyor, kulaklarım en kuvvetli sesleri duyamıyor. Bir çukurdayım, karanlık bir çukurda. Dizlerimi çekip, ellerimi başımın arasına alıp oturmuşum. Yanımda oturmana ihtiyacım var. Bu çukurda beni yalnız bırakmayacağını bilmeye ihtiyacım var. Beni buradan alıp çıkarsan, ruhum bu çukurda kalacak, cansız bir bedenle çıkacaksın. Burada sevginle güçlenip, elinden tutup çıkmaya ihtiyacım var.
Ne zaman eskisi gibi gülerim bilmiyorum. Güldüğümde bile kaybımın acısı doğsun gülüşümde istiyorum. Gülmek bile ihanet geliyor. Ama ilk gülümsediğimde yanımda sen ol istiyorum. Benimle bekleyebilir misin? Kaybıma yönelik yaşadığım acıya eşlik edebilir misin? Ellerin elimde öylece oturup kalabilir misin? Zamanı geldiğinde yeniden yürümemi, yeniden o tatları almamı yeniden duymamı ve yeniden görmemi bekleyebilir misin? Şimdi sana bunları söyleyecek gücü bulamıyorum. Benim için bunu yapmazsan sana kızamam.
Bu yası tutmaya ihtiyacım var.